αυτήν που είχα στην καρδιά μου,
τώρα λοιπόν με κλέβουν,
μου δίνουν γερό σκαμπίλι,
μου αλλάζουν την προοπτική,
αντί για χώρα δυνατή,
μια κουρελού μου δίνουν.
Τόσες θυσίες, τόσοι αγωνιστές,
τόσο χαμένο αίμα,
σε πόλεμο, σε αντάρτικο,
και άλλες μορφές αγώνα,
όλα εκμηδενίστηκαν και χάθηκαν μια μέρα.
Την μέρα που κυβέρναγε ο Τσίπρας και ο Καμμένος.
Μια λαϊκή κραυγή, γεμάτη οργή,
η Ελλάδα δεν Πουλιέται.
Γιατί να γράψω; Τι να πω; Τι θέλω να πετύχω;
- Έλληνας είμαι και αισθάνομαι Έλληνας, μα η τύχη της Ελλάδας μας, μου προκαλεί και πόνο.
- Θέλω να πω, πως αγαπώ, κι ελεύθερος ποθώ να ζω και να δημιουργήσω.
- Να πετύχω θέλω, μια Ελλάδα δυνατή, αξιοπρεπή και τιμημένη.
Μα έρχονται οι Πολιτικοί και μου γκρεμίζουν το όνειρο, και μου μικραίνουν την πατρίδα.
Θα μπορούσαμε ως Έλληνες να κάνουμε κάτι;
Δεν είναι κουτό να περιμένουμε να προκηρυχθούν εκλογές,
ώστε να ρίξουμε την ψήφο μας και να τελειώνουμε;
- Ας βάλουμε λοιπόν Δράση.
- Ας βρεθούμε πόσοι είμαστε.
- Ας μαζέψουμε υπογραφές προς τους βουλευτές που έχουμε ψηφίσει,
- να τους πιέσουμε, να μην ψηφίσουν ότι μας προσβάλει, ως Έλληνες και Πατριώτες.
Γιατί Φίλες και Φίλοι μου, δεν μας υπολογίζουν οι πολιτικοί μας.
Πότε τους έχουμε εξουσιοδοτήσει, ώστε να προγραμματίζουν με 151ψήφους στο κοινοβούλιο το απώτερο μέλλον μας;
Έχουν εκλεγεί για τέσσερα χρόνια, με ανοχή στο σχέδιο επαναφοράς στην κανονικότητα.
Πιστέψαμε ότι μας έχουν τάξει.
Αν Ζυγίσουμε τις καταστάσεις, μπορούμε να Αποφασίσουμε πως βρίσκονται στον σωστό δρόμο υλοποίησης όσων μας έχουν υποσχεθεί;
Είναι καιρός και ήδη άργησε η ώρα, που πρέπει ο Λαός να κάνει το πρώτο βήμα της ειρηνικής πορείας προς το Μέλλον.
