Χύμα Λόγια.

Ω! τι κακό είναι κι αυτό;

Κάθε φορά να κρέμομαι στα χείλη, 

του καθενός τυχάρπαστου Ευρωπαίου;

Είναι ντροπή, μωρέ παιδιά
και είναι προτιμότερο

σαν χώρα ευνομούμενη,
να έχω εγώ τον λόγο. 
Και τούτοι εδώ, οι αλλοδαποί,
να κρέμονται απ’ τα δικά μου χείλη.

Μα που καλό και που κακό,
δεν είμαι εγώ το αφεντικό.
Αφέντες είναι έξω-τικά, ενδοτικά
κι αφερέγγυα μυαλά.
Που πάντα σ’ όλους λένε ΝΑΙ
και ο δυστυχής λαός ΠΕΙΝΑΕΙ.

<ΙόΦ>